c. Nastrój tylko w okresie
c. Nastrój tylko w okresie neurasteniczno-hipochondrycznym bywa przy- gnębiony, później przeważnie widzimy błogostan z utratą poczucia choroby. Na- wet silne bóle głowy i wymioty chory przyjmuje z zadziwiającą obojętnością i optymizmem. Widuje się chorych z porażeniami i ślepotą, którzy na pytanie, jak im się powodzi, odpowiadają z beztroskim uśmiechem “doskonale”. Jeżeli pozostawimy chorego samemu sobie, to trwa on w stanie apatii. Twarz cho- rego nabiera szczególnego wyrazu pustki (“twarz guzowa”, Tumorphysiogno- mie). d. Moria posiada szczególne znaczenie rozpoznawcze. Aby objaw ten stwier- dzić, trzeba mieć dużą biegłość rozpoznawczą. Już nawet u apatycznych, ospa- łych chorych można objaw ten wywołać. Gdy nawiążemy rozmowę z sennym chorym, zauważymy często, że euforia nabiera cech dowcipkowania i przesad- nego rozbawienia. Bardzo często odpowiedzi brzmią jak przy otępieniu rzeko- mym (pseudodementia) a więc są uderzająco niedorzeczne. Moria występuje . nierzadko w przypadkach, gdy brak jest wszelkich innych objawów guza mózgu. Jest to objaw znamienny dla guzów (i in. uszkodzeń) okolicy czołowej, zwłasz- cza okolicy oczodołowej. Powolnie rosnące guzy tej okolicy mogą w ciągu dłuż- szego czasu nie dawać objawów wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego ani zaburzeń ilościowych świadomości. Moria może więc być zużytkowana do ce- lów rozpoznawczych, a nawet w pewnym stopniu do rozpoznania lokalizacyj- nego. Istotą tego objawu są zaburzenia charakterologiczne, spowodowane obni- żeniem, a nawet zanikiem uczuciowości wyższej. Chorzy tracą poczucie wstydu, wyrażają się nieprzyzwoicie, skłonni są także do nadużyć płciowych. Raczej chodzi tu o wypadnięcie hamulców niż o wzmożenie popędu płciowego. Eufo- ria, zanik krytycyzmu, zachowanie wesołkowate i wzmożenie samopoczucia, dalej zanik uczuć wyższych oraz ekspansywność mogą czasem do złudzenia przypominać postać ekspansywną porażenia postępującego. Nie tylko odczyny swoiste stanowią w tych przypadkach podstawę różnicowania. Znamienną ce- chą .morii jest zmienność zachowania chorego. Ten sam dowcipkujący i rozwe- selony chory może od czasu do czasu popadać w stan tępego zobojętnienia z zupełnym zanikiem napędu psychoruchowego. I na odwrót, apatyczny chory, trwający od dłuższego czasu w bezruchu, może nagle się ożywić I wśród ty- powych objawów morii. [przypisy: , prawo medyczne, domowe sposoby na trądzik, odzież termoaktywna ]