CHOROBA ALZHEIMERA Jest to choroba

CHOROBA ALZHEIMERA Jest to choroba rzadka. Występuje zwykle w okresie przedstarczym, w wieku między 50 a 65 r. ż., wyjątkowo znacznie wcześniej. W Ciągu kilku lat doprowadza do głębokiego otępienia. Etiologia nie jest wyświetlona. Oprócz starości odgrywają tu rolę jakieś inne czynniki, gdyż wyjątkowo sprawa może wystąpić nawet w wieku młodzieńczym. W wielu przypadkach zdaje się odgrywać pewną rolę dziedziczność. Pod względem ,anatomopatologicznym chodzi o zanik mózgu, gtów nie kory mózgowej. Zanik ten postępuje szybciej i bywa większy niż w otępieniu starczym, jednakże nie osiąga tych rozmiarów co w chorobie Pieka. W obrazie histopatologicznym stwierdza się to samo co w otępieniu starczym i w chorobie Picka, mianowicie płytki starcze oraz zmiany we włókienkach śródkomórkowych, ponadto stłuszczenie komórek nerwo- wych. Największe zmiany dotyczą kory czołowej i rogu Amona, jednakże zanik ma charakter rozlany. Simma znalazł żmiany wsteczne w komórkach zwojowych wzgórka wzrokowego, mianowicie w następujących jego częściach: nucZeus mediodorsalis, pulvinar i jądra boczne. Zmian tych nie spotyka się w otępieniu starczym. Obraz kliniczny. Zvpoczątku chory ma pełne poczucie choroby i skarży się na osłabienie pamięci, zmniejszenie wydajności pracy i apatię. Spostrzeżenia te niepokoją go, lecz czuje się bezradny i prosi o pomoc. Otoczenie stwierdza zanik napędu psychoruchowego i zainteresowań. W pracy występują coraz licz- niejsze niedociągnięcia, których chory nie umie wyjaśnić. Przestaje on dbać o czystość, o swój wygląd zewnętrzny, o opinię pracodawcy. Najchętniej spę- dza czas bezczynnie. W czytaniu i liczeniu chorzy robią grube omyłki, w piś- omie ich występuje paligrafia i echografia. Zatraca się sprawność w dobrze wyu- czonych czynnościach mechanicznych. W zaburzeniach mowy, podobnie jak w innych chorobach wieku starczego, góruje czynnik amnestyczny. Pojawiają się trudności w doborze słów. Zaburzenia afatyczne, apraktyczne i agnostyczne prowadzą do trudności porozumienia się z otoczeniem i do zjawisk apraktyezno- ideatoryjnych. Chorzy mają trudności już przy ubieraniu się, przy zwyczajnych czynnośclach życia codziennego i niedołężnieją w szybkim tempie. Poza nie- wyraźną, parafatyczną mową stwierdza się często logoklonię, tj. rytmiczne pow- tarzanie końcowych zgłosek. Objawy te zależą od faktu, że największym usz- kodzeniom ulega kora w okolicach ośrodków mowy. [patrz też: , klimatyzacja precyzyjna, implanty zębów, Karmy dla psów ]