Metoda Ponndorfa.

Metoda Ponndorfa polegająca na wcieraniu 3-6 kropli tuberkuliny w powierzchowne nacięcia skóry na ramieniu (30-40 nacięć długości 3-5 cm) raz na 3-4 tygodnie nie znalazła uznania, ponieważ dawkowanie jest bardzo niedokładne. Co do przetworów tuberkuliny, to polecono ich dużo, mianowicie tuberkulinę dawną Kocha – ATK, tuberkulinę nową Kocha – TR (jest to wyjałowiona hodowla prątków gruźlicy w bulionie glicerynowym, przesączona przez sączek porcelanowy), zawiesinę bakteryjną Kocha – BE (zawiera wszystkie rozpuszczalne i nierozpuszczalne składniki żywych prątków gruźlicy), tuberkulinę Beraneka i in . Najczęściej stosuje się ATK. Do celów leczniczych rozcieńcza się odpowiednio tuberkulinę dawną 1/2% roztworem kwasu karbolowego. Sporządzony leg e artis 1 % roztwór przy przechowywaniu w ciemni w zimnym miejscu nie raci swej mocy przez 3 miesiące, a 1 % – w ciągu 7 dni. Z tych roztworów sporządza się roztwory słabsze – zawsze ex tempore. Jako pierwszą dawkę stosuje się najczęściej 0,0001 mg dawnej tuberkuliny. Niektórzy rozpoczynają już od dawki 0,001 mg. Najlepiej określić dawkę indywidualnie dla chorego. W tym celu bada się stopień wrażliwości skóry śródskórna próbą Wiantoux wprowadzając do powierzchniowych warstw skóry 0,05 mg dawnej tuberkuliny w rozcieńczeniu 1 : 1000 do 1: 1.000.000. Leczenie tuberkuliną rozpoczyna się od roztworu tuberkuliny 100-krotnie słabszego niż najsłabszy, roztwór, w którym próba Wiantoux wypadła dodatnio. Dalsze dawki zwiększa się stopniowo, dochodząc do 0,01 mg. Niektórzy dochodzą do 1 mg i wyżej. Dawkowanie innych pomijam, wyniki bowiem uzyskiwane po nich nie są lepsze niż po leczeniu tuberkuliną dawną. [podobne: fizjoterapia Poznań, ortopeda warszawa, pracownia emg ]