Poza zaburzeniami afatycznymi stwierdza sie

Poza zaburzeniami afatycznymi stwierdza się agnozję: chorzy nie rozpoz- nają przedmiotów codziennejło użytku ani dobrze im znanych osób z najbliż- szego otoczenia, nie rozpoznaną też trafnie strony prawej i lewej ani ułożenia własnych kończyn (autotopagnozja). Zależy to od zmian. w zakręcie kątowym (gyrus angularis) i w rowku międzyciemieniowym (sulcus interparietalis). Objawy te bywają zmienne i niewyraźne w porównaniu z zaburzeniami ognis- kowymi pochodzącymi z tychże okolic, dlatego nadano im nazwę “zamazanych objawów ogniskowych”. W miarę jak pogłębiają się objawy zespołu psychoor- ganicznego, chorzy stopniowo zatracają poczucie choroby, jednakże jeszcze długi czas mogą mieć zachowaną uczuciowość wyższą i zachowywać się bez zarzutu. Z czasem otępienie zwiększa się, pojawia się dezorientacja w miejscu i czasie, występuje skłonność do stereotypowych czynności, np. ruchów prania, tarcia. rąk, kręcenia pigułek, wycierania. przedmiotów, przewracania pościeli. Nawet wówczas jeszcze utrzymują chorzy zazwyczaj dobrą łączność uczuciową z oto- czeniem, takt i uprzejmość. Zwiększającej się bezradności chorych towarzy- szy wybitna euforia, czasem o cechach morii. Niekiedy przeważa jednak na- strój tępy. Czasem chorzy bywają drażliwi i skłonni do podnieceń, wówczas wymyślają w gniewie, przy czym objawy logokloniczne utrudniają im wypo- wiadanie się. Na rozgniewanego chorego można jednak łatwo wpłynąć uspoka- jająco i wywołać w nim wśród wyraźnej chwiejności uczuciowej rozrzewnie- nie lub rozweselenie. Gdy postępujące zniedołężnienie zmusi chorego do prze- bywania w łóżku, wystąpić mogą przykurcze. Balint (wg Opalskiego) opisał tzw. niezborność wzrokową (ataxia optica), polegającą na niemożności utrzy- mania pod kontrolą wzroku określonego kierunku ruchu kończyn, głównie górnych. W przebiegu choroby Alzheimera występują czasem napady udarowe z porażeniami i śpiączką, napady porażenia (paralityczne) szybko mijające oraz napady padaczkowe. Z innych objawów ruchowych zdarza się odruch ssania, ustawiczne żucie oraz grubofaliste drżenie rąk. Występuje też wzmożone na”: pięcie mięśniowe, którego pochodzenie piramidalne nie zostało dowiedzione. Choroba jest nieuleczalna i prowadzi nieuchronnie do charłactwa oraz do zu- pelnego zniedołężnienia psychicznego. Śmierć występuje najczęściej po upły- wie 4-5 lat. Wyjątkowo tylko choroba trwa dłużej. Najczęstszym powikłaniem epigenetycznym bywa majaczenie. [przypisy: , przydomowe oczyszczalnie, implanty Warszawa, psycholog Kraków ]