Przy wzmozonym cisnieniu sródczaszkowym najczesciej

Przy wzmożonym ciśnieniu śródczaszkowym najczęściej chodzi o bóle ranną porą, gdyż wówczas ciśnienie krwi fizjologicznie bywa najwyższe. Z bie- giem czasu bóle stają się coraz regularniejsze i trwają coraz dłużej. Skargi na bóle głowy okolicy czołowej nie mają znaczenia lokalizacyjnego. Po wysiłkach fizycznych, przy napięciu tłoczni brzusznej, np. w czasie defekacji przy nachy- laniu się lub przy szybkiej zmianie postawy ciała z leżącej na wyprostowaną, przy kaszlu i kichaniu, a więc wówczas gdy ciśnienie śródczaszkowe zwiększa się;-hóle głowy nasilają się. Początkowo bóle głowy bywają dość wyraznie umiejscowione, później rózszerzają się na całą głowę. Ból bywa tak inten- sywny, jakby czaszka miała pęknąć. Ma on charakter ciągły, trwa ze zmien- nym nasileniem cały dzień, w jego przebiegu nie ma przerw. Czasem chorzy czują się lepiej w półsiedzącym ułożeniu ciała, szczególnie przy guzach tylnej jamy czaszki. Niektórym chorym przynosi ulgę trzymanie głowy w szczegól- nym ułożeniu, ułatwiającym odpływ płynu, np. przy guzach okolicy ciał czwo- raczych, gdy głowa jest pochylona ku przodowi, a przy guzach IV komory, gdy głowa jest odgięta ku tyłowi. Czasem udaje się stwierdzić bolesność doty- kową lub opukową czaszki w określonym miejscu, co może mieć znaczenie lo:” kalizacyjne. Wobec tego, że ból głowy niekoniecznie musi być następstwem wzmożenia ciśnienia śródczaszkowego, Choróbski uważa zjawisko to raczej za objaw ogniskowy. Jednym z pierwszych objawów bywają również wymioty. Przeważnie mają one charakter “mózgowy”, tzn. powstają wskutek podrażnienia ośrodka nerwu błędnego lub samego tego nerwu. Różnią się one od wymiotów żołąd- kowych tym, że występują bez poprzedzających je przykrych i dłużej trwa- jących nudności, tak iż chory może wkrótce potem znowu jeść z apetytem. Ten mózgowy charakter wymiotów nie zawsze jednak stwierdzamy. Wymioty częściej występują rano. Z kolei tarcza zastoinowa jest jedną z najpewniejszych oznak wzmo- żonego ciśnienia śródczaszkowego, dlatego przy najlżejszym podejrzeniu guza mózgu należy obowiązkowo zbadać dno oka. Pamiętać jednak należy o tym, że powoli rosnący guz może w ciągu długiego czasu nie dawać tarczy zasto- inowej. Jej nieobecność nie wyklucza więc- możliwości guza. Zwłaszcza guzy płatów czołowych rzadko przebiegają z tarczą. zastoinową. Jeżeli wziernikiem mamy możność śledzić rozwój tego objawu, to początkowo stwierdzamy silne wypełnienie krwią i wężykowaty przebieg żył dna oka. Przy lekkim ucisku oka widzi się dodatnie tętnienie żylne. Po kilku dniach spostrzec można szkliste wypuklenie zewnętrznego brzegu tarczy, po czym stopniowo cała tarcza na- brzmiewa na kształt grzyba wpuklającego się do wnętrza oka. Twór ten i oko- lica mogą krwawić. Pole widzenia zwęża się, mroczek rozszerza się. Zastoina taka może się utrzymywać miesiącami, po czym grozi stan zanikowy z obu- marciem nerwu wzrokowego. Tarcza zastoinowa nabiera barwy szarej, obrzęk zmniejsza się, przy czym granice tarczy znowu występują ostrzej. Upośledze- nie wzroku odwracalne jest tylko z początku, po pewnym czasie następuje trwałe oślepnięcie. [hasła pokrewne: , dentysta Kraków, odżywki do rzęs, Szkoła tańca Poznań ]