Terapia antycholinergiczna vs. OnabotulinumtoxinA na pilne nietrzymanie moczu AD 7

Brakowało tylko niewielkiej ilości danych dla pierwotnego wyniku (brakowało 9% miesięcznych obserwacji kontrolnych), a brakujące dane były równomiernie rozłożone pomiędzy grupami leczenia. Wyniki analizy wrażliwości opartej na wielokrotnym przypisywaniu brakujących danych były zgodne z wynikami analizy pierwotnej. Nie stwierdzono istotnych interakcji między grupą leczoną a wcześniejszym zastosowaniem antycholinergicznym (P = 0,16) lub wyjściową częstością nietrzymania moczu w trybie pilnym (P = 0,53). Jednakże wyższa wyjściowa częstość epizodów nietrzymania moczu w trybie pilnym na dobę wiązała się z większym zmniejszeniem epizodów nagłego nietrzymania moczu (P <0,001).
Tabela 2. Tabela 2. Wyniki wtórne: Skuteczność, jakość życia i zdarzenia niepożądane. Kobiety z grupy onabotulinumtoin A znacznie częściej niż osoby z grupy antycholinergicznej wykazywały całkowite ustąpienie nagłego nietrzymania moczu (27% vs. 13%, p = 0,003) (tabela 2). Obie grupy odnotowały wzrost wyników w skali jakości życia OABq-SF (wskazując na poprawę jakości życia) i zmniejszenie wyników (wskazując pozytywny wpływ na uczestnika) na skalę nasilenia objawów OABq-SF, PFDI- SF, PFIQ-SF i PGI-I. Nie było jednak znaczących różnic między grupami pod względem wielkości tych udoskonaleń (tabela 2).
Z góry ustalone analizy trajektorii odpowiedzi na wynik oceny nasilenia objawów OABq-SF, z reakcją zdefiniowaną jako spadek wyniku przez minimalną istotną klinicznie różnicę 10 punktów, 12,13 wykazało, że czas do początkowej odpowiedzi był szybki (1 miesiąc) i nie różniły się istotnie między grupami (P = 0,52). Wskaźniki odpowiedzi w i 2 miesiącu wynosiły odpowiednio 87% i 95% w grupie przeciwcholinergicznej i odpowiednio 91% i 96% w grupie onabotulinumtoxinA.
Zdarzenia niepożądane
Suchość w jamie ustnej występowała u znacznie większej liczby uczestników w grupie antycholinergicznej niż w grupie leczonej onabotuliną toksyną A (46% w porównaniu do 31%, P = 0,02) (Tabela 2). Cewnikowanie przerywane zalecano zgodnie z kryteriami protokołu podczas zaplanowanych wizyt wyłącznie w grupie onabotulinumtoxinA (u 5% uczestników po 2 miesiącach, 3% po 4 miesiącach i 1% po 6 miesiącach). Jednak dodatkowe kobiety z obu grup wykonywały cewnikowanie poza protokołem (Tabela 2). Więcej kobiet z grupy onabotulinumtoxinA niż z grupy antycholinergicznej miało zakażenie dróg moczowych (33% vs. 13%, P <0,001). Poważne zdarzenia niepożądane, niezależnie od tego, czy zostały uznane za związane z leczeniem, były rzadkie, a odsetek ten nie różnił się istotnie pomiędzy grupami; żaden z poważnych zdarzeń niepożądanych nie został uznany przez badaczy za przypisany leczeniu badanemu (tabela 2).
Kontynuacja po zaprzestaniu leczenia
Rysunek 3
[patrz też: rehabilitacja kregoslupa, rehabilitacja kręgosłupa, łóżka rehabilitacyjne ]