Leczenie streptomycyną.

W przypadkach świeżych jam gruźliczych oraz w zaostrzeniu przewlekłej gruźlicy płuc leczenia streptomycyną nie należy przedłużać ponad 40 dni, by nie wytworzyły się szczepy prątków oporne na streptomycynę. Pod wpływem leczenia streptomycyną uzyskuje się w tych przypadkach obniżenie gorączki, zmniejszenie się ilości plwociny i liczby prątków oraz cofanie się objawów toksemii. W ten sposób stwarza się lepsze warunki do leczenia odprężająco-uciskowego klimatyczno- dietetycznego. Przeciwwskazania do leczenia stanowią: 1. przewlekłe postaci gruźlicy płuc rozpadowo-serowate i włóknisto- serowate; w tych postaciach często powstaje oporność prątków gruźliczych na streptomycynę; 2. pierwotna zmiana gruźlicza; postać ta ma najczęściej przebieg łagodny; stosowanie streptomycyny mogłoby spowodować streptomycynooporność prątków i przez to pozbawić możliwości leczenia streptomycyną w razie powstania w późniejszym czasie złośliwszej postaci gruźlicy; 3. lekkie postaci gruźlicy krwiopochodnej; 4. wczesny naciek o przebiegu łagodnym bez objawów rozpadu; 5. przypadki gruźlicy płuc z prątkami opornymi na streptomycynę, zwłaszcza z prątkami wymagającymi dla swego rozmnażania się streptomycyny; streptomycyna w tych przypadkach nie tylko nie wywiera dodatniego wpływu na zmiany w płucach, ale nieraz je pogarsza, gdyż szczepy prątków oporne na streptomycynę w obecności tego leku czasami rozmnażają się bardzo obficie; jaskrawym tego dowodem mogą służyć przypadki zserowaciałych węzłów chłonnych szyi, które przy długotrwałym leczeniu streptomycyną przybierają przebieg wyżerający (fagedeniczny) nie spotykany w innych warunkach; 7. ropniaki opłucne gruźlicze; bezskuteczność leczenia streptomycyną zależy, prawdopodobnie od kwaśnego odczynu ropy gruźliczej. [podobne: podpiętki ortopedyczne, Badanie psychologiczne na broń Poznań, sklep rehabilitacyjny ]